Σαν σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Διαβάστε το μήνυμα της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, κας Δέσπως Μιχαηλίδου για την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού
“Η Παγκόσμια Hμέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού γιορτάζεται στις 20 Νοεμβρίου, ημέρα που τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Κάθε χρόνο διοργανώνονται διεθνείς καμπάνιες για να μας υπενθυμίσουν το αυτονόητο δικαίωμα των παιδιών στην παιδεία, στην ειρήνη, την ισοτιμία, την ελευθερία του λόγου και έκφρασης, το δικαίωμα να ακουστεί η φωνή τους σε όλο τον κόσμο, για να τους δοθούν οι ευκαιρίες που δικαιούνται, για να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να λειτουργήσουν ισότιμα ως ξεχωριστές προσωπικότητες.
Χάρη στη Σύμβαση, η θέση του παιδιού στην κοινωνία, στις δημοκρατικές τουλάχιστον χώρες, έχει αλλάξει και βελτιωθεί σημαντικά, ωστόσο ακόμη και εκεί, αρκετά παιδιά εξακολουθούν να βιώνουν καθημερινά παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους, στερούμενα τα αναγκαία μέσα για μια αξιοπρεπή και ποιοτική ζωή, ζώντας σε συνθήκες κακοποίησης, παραμέλησης, αδιαφορίας, διάκρισης και αποκλεισμού.
Παγκοσμίως, παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, ένα στα δώδεκα παιδιά ζουν σε χώρες όπου οι προοπτικές τους είναι σήμερα χειρότερες από αυτές των γονιών τους. 180.000.000 παιδιά σε 37 χώρες βιώνουν συνθήκες ακραίας φτώχειας, βρίσκονται εκτός σχολικής εκπαίδευσης ή χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας πολεμικών συγκρούσεων ή βίαιων αναταραχών.
Τα παιδιά ανησυχούν βαθύτατα για παγκόσμια ζητήματα που τα επηρεάζουν, συμπεριλαμβανομένης της βίας, της τρομοκρατίας, των συγκρούσεων, της κλιματικής αλλαγής, της άδικης μεταχείρισης των προσφύγων και μεταναστών και της φτώχειας. Το κράτος το οποίο ενδιαφέρεται για την ευημερία των παιδιών, οφείλει να ακούσει τη φωνή των παιδιών και να στραφεί να διορθώσει τις όποιες παραλήψεις, πλημμέλειες και παθογένειες που επικρατούν. Η Σύμβαση, που αποτελεί παγκοσμίως το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, από μόνη της δεν αρκεί. Θα πρέπει να περάσουμε στην πράξη. Η Σύμβαση υπάρχει για να εφαρμόζεται, το πνεύμα της Σύμβασης πρέπει να προάγεται, οι κατευθυντήριες γραμμές της πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τη χάραξη της εθνικής πολιτικής. Μόνο όταν αλλάξουν στάσεις και συμπεριφορές σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο θα υπάρξει και πραγματική αλλαγή. Πρέπει να συνεχίσουμε με υπομονή και επιμονή και να εργαστούμε για την οικοδόμηση μιας κουλτούρας σεβασμού των δικαιωμάτων του παιδιού. Γι’ αυτό θα πρέπει να θέσουμε ως κοινό στόχο πως κάθε παιδί που ζει στην Κύπρο θα πρέπει να απολαμβάνει ουσιαστικά τα δικαιώματά του, χωρίς καμιά διάκριση και χωρίς αποκλεισμούς.
Ας θεωρήσουμε τα παιδιά ως πολίτες του σήμερα και ας διαμορφώσουμε μαζί τους το μέλλον με βάση τις δικές τους προσδοκίες, ανησυχίες και όνειρα. Να δώσουμε στα παιδιά τον χώρο και τη δυνατότητα να ακουστούν, να οραματιστούν, να τολμήσουν, να δημιουργήσουν και να διακινήσουν νέες ιδέες και απόψεις. Εμείς θα πρέπει να τους σταθούμε συμπαραστάτες και σύμμαχοι στην κάθε προσπάθειά τους για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και σε κάθε απόφαση που τα επηρεάζει και τα αφορά.”
